Wednesday, February 15, 2017

WIGATOSIPUN WEKDAL TUMRAP ISLAM





السلام عليكم ورحمة الله وبركاته
إِنَّ الْحَمْدَ لِلَّهِ نَحْمَدُهُ وَنَسْتَعِيْنُهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ, وَنَعُوْذُ بِاللهِ مِنْ شُرُوْرِ اَنْفُسِنَا وَسَيِّئَاتِ أَعْمَالِنَا, مَنْ يَهْدِ اللهُ فَلاَ مُضِلَّ لَهُ, وَمَنْ يُضْلِلْ فَلاَ هَادِيَ لَهُ. أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ, وَأَشْهَدُ َأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ.  اَللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى اَلِهِ وَأَصْحابِهِ وَمَنْ وَالاَهُ, وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإحْسَانٍ اِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.
 يَآَيُّهَا الَّذِيْنَ أَمَنُوْا اتَّقُوْا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنْتُمْ مُسْلِمُوْن. يَآيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوْا رَبَّكُمُ الَّذِيْ خَلَقَكُمْ مِّنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَثِيْرًا وَنِسَآءً وَاتَّقُوْا اللهَ الَّذِيْ تَسَآءَلُوْنَ بِهِ وَاْلأَرْحَامَ إِنَّ اللهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيْبًا. يَآيُّهَا الَّذِيْنَ ءَامَنُوْا اتَّقُوْأ اللهَ وَقُوْلُوْا قَوْلاً سَدِيْدًا, يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْلَكُمْ ذُنُوْبَكُمْ وَمَنْ يُطِعِ اللهَ وَرَسُوُلَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيْمًا.
فَإِنَّ أَصْدَقَ الْحَدِيْثِ كِتَابُ اللهِ وَخَيْرَ الْهَدْيِ هَدْيُ مُحَمَّدٍ صَلَى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَشَرَّ اْلأُمُوْرِ مُحْدَثَاتُهَا وَكُلُّ مُحْدَثَةٍ بِدْعَةٌ وَكُلُّ بِدْعَةٍ ضَلاَلَةٌ وَكُلُّ ضَلاَلَةٍ فِيْ النَّارِ.
Hadirin Jama’ah Jum’ah rahimakumullah,
Sadaya puji namung kagunganipun Allah Subhanahu wa Ta’ala piyambak. Inggih Allah punika Dzat ingkang nguwaosi sadaya alam. Inggih Allah punika Dzat ingkang ngratoni sadaya langit lan bumi. Dzat ingkang hanggesangaken lan hamejahaken. Dzat ingkang Maha Kuwaos lan Maha Mirsani sadaya obah mosikipun para kawula wonten ing sadhéngah wekdal, papan, lan penggénan.
Sumangga kita hambudidaya nambahi iman lan taqwa kita dhumateng Allah Subhanahu wa Ta’ala wonten ing sadhéngah papan pundi kémawon lan wekdal punapa kémawon, mugi-mugi gesang kita tansah pinaringan karaharjan ing alam donya lan alam akhirat.
Shalawat lan salam mugi tansah dipunparingaken dhumateng junjungan kita, panutan kita, nabi lan rasul pungkasan; Muhammad salallahu ‘alaihi wa sallam, sumrambah dhumateng para kulawarga, shahabat, lan para tiyang ingkang tansah manut lan mituhu dhumateng panjenenganipun. Amin.
Hadirin jama’ah Jum’ah rahimakumullah,
Saben tiyang ingkang hanggadhahi iman mesthi nglenggana manawi penggesangan wonten ing lumahing bumi punika boten langgeng tanpa winates kanthi wekdal. Saben tiyang nglampahi penggesangan jumbuh kaliyan kontrakipun, sadaya kanthi wates wekdal ingkang sampun dipunpesthèkaken déning Allah Subhanahu wa Ta’ala. Umuripun tiyang satunggal lan satunggalipun bènten, makaten ugi ngamal tumindakipun.
Saben tiyang Mukmin nglenggana bilih piyambakipun boten badhé selaminipun gesang lan mapan wonten ing alam donya. Panggesangan wonten ing alam donya punika hakékatipun nembé wonten ing proses lumampah tumuju panggesangan akhirat ingkang langgeng lan kakiki. Sikap ingkang makaten punika èstu bènten sanget lan cengkah kaliyan tiyang-tiyang ingkang boten hanggadhahi iman. Jumbuh kaliyan dhawuh pangandikanipun Allah Subhanahu wa Ta’ala:
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا. وَالآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى
“Ananging sira kabèh (wong-wong kafir) padha milih kahuripan donya [16]. Déné kahuripan akhirat iku luwih apik lan luwih langgeng [17].” (QS. Al-A’la [87]: 16-17).
Hadirin jama’ah Jum’ah rahimakumullah,
Wonten sawenèhing tiyang ingkang asring nglirwakaken bilih wekdal gesang hanamung dipun-ginakaken kanggé seneng-seneng, nedha, ngombé, lan sadaya tumindak ingkang sifat kadonyan. Piyambakipun babar pisan boten menggalihaken dhateng proses dumadosipun jiwa lan raganipun ngantos nalika ajal dumugi. Raos kedewung wonten wekdal punika sampun boten wonten ginanipun babar pisan. Inggih wonten ing wekdal punika kita hambetahaken iman ingkang kiyat supados ngatos-atos lan waspada anggènipun hangginakaken wekdal ingkang sumadya. Prayogi kita pinter-pinter manfaataken, amrih boten wonten wekdal ingkang muspra. Makaten kawontenaniun wekdal ingkang lumampah rina lan dalu gilir gumanti saben wekdal lan dintenipun.
Hadirin jama’ah Jum’ah rahimakumullah,
Wonten ing agami Islam, “wekdal” punika boten namung sekedhar langkung awis katimbang emas. Kados ngendikanipun tiyang-tiyang Inggris “Time is money”. Hananging wedal punika langkung aji lan awis katimbang arta. Wekdal, wonten ing agami Islam punika mujudaken “Panggesangan”, “Al-Waqtu huwa Al-Hayah”, makaten atur pangandikanipun AS-Syahid Hasan Al-Banna.
Hadirin jama’ah Jum’ah rahimakumullah,
Pepatah ingkang ngendikakaken bilih “wekdal” punika langkung awis katimbang arta, jalaran èstunipun arta punika bandha donya ingkang saged dipunpadosi. Lajeng wekdal punika mujudaken rahmat lan karunianipun Allah Subhanahu wa Ta’ala ingkang boten saged dipunpadosi, malah kapara badhé mangsulaken boten saged sanajan namung satunggal dhetik kéwala.
Panggesangan ing alam donya ingkang dipunpaèsi kanthi mawarni-warni kasenengan, sahingga kanthi donya ingkang hanggadhahi sifat boten langgeng punika handadosaken tiyang kathah-kathahipun lajeng kasengsem lan supé wekdal.
Malah kapara boten sakedhik wekdal ingkang kabucal hanamung kanggé nikmati panggesangan donya kemawon boten menggalih bilih piyambakipun punika badhé ngadhep dhumateng Allah Dzat Ingkang Maha Kuwaos kanggé nanggeljawabaken sadaya amal tumindakipun arikala gesang wonten alam donya.
Para sadhèrèk, nyaosi pémut, bilih ajal utawi pejah punika satunggalipun kawontenan ingkang mesthi kadadosan lan badhé tumama dhateng sadaya makhluk ingkang gesang minangka tandha telasipun kontrak gesang ing alam donya. Gegayutan kaliyan pepesthèn ajal punika Allah Ta’ala dhawuh makaten:
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ.
“Saben-saben awak-awakan kang anduwèni nyawa iku bakal ngicipi pati.”(QS. Ali Imron [3]: 185).
Para sadhèrèk nyaosi priksa, bilih donya punika minangka papan panggénan tiyang kanggé ngamal, tumindak ingkang sahé lan nilar tumindak ingkang awon. Donya punika mujudaken papan panggénan kanggé pados sangu gesang wonten akhirat. Allah Subhanahu wa Ta’ala dhawuh:
وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ ۖ وَلَا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا ۖ وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ ۖ وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ
“Lan nyupriha sira marang apa kang wis dianugrahaké déning Allah marang sira (supriha) kanggo akhirat, lan sira aja lali jatahanira saka donya (supaya nindakaké donya kanggo kapentingan akhirat) lan sira mbagusna (marang sapadha-padha sarana sedhekah) kaya anggoné Allah mbagusi marang sira, lan sira aja nyuprih karusakan ana ing bumi (sarana nindakaké maksiat). Satemené Allah ora seneng marang wong-wong kang padha gawé karusakan.” (QS. Al-Qashash [28]: 77).
Hadirin Jama’ah Jum’at rahimakumullah.
Nyaosi priksa bilih kita punika dipuntitahaken Allah Ta’ala minangka makhluk ingkang apes, makhluk ingkang ina, boten pantes manawi kita lajeng tumindak angkuh, gumedhé, takabur, lan nyombongaken dhiri. Kita punika minangka makhluk ingkang boten saged punapa-punapa, kajawi  Allah Ingkang Maha Kuwaos ngersakaken.
Para sadhèrèk, nyaosi priksa bilih kita manungsa punika dipuncipta déning Allah Ta’ala kanthi mawarni-warni kaunggulanipun, boten hanamung kanggé nguja hawa nafsu kémawon, hananging Allah Ta’ala ndadosaken kita manungsa wonten ing lumahing bumi punika minangka dados khalifah, kados dhawuh pangandikanipun Allah Ta’ala:
“Élinga nalika Pangéran-ira dhawuh marang para malaikat: “Setuhuné Ingsun arep nitahaké khalifah ana ing bumi”. Para malaikat padha matur:
“Menapa prayogi Panjenengan nitahaken (khalifah) wonten ing bumi rupi tiyang ingkang namung badhé damel kirasakan lan patèn-pinatèn, kang mangka kawula sedaya punika tansah maos tasbih lan tahmid sarta nyucèkaken asma Panjenengan?”. Allah dhawuh: “Setuhuné Ingsun iku Pirsa apa kang sira kabèh ora padha ngerti”. (QS. Al-Baqarah [2] : 30).
Para sadhèrèk, nyaosi priksa bilih pasca panggesangan ing alam donya punika kita badhé wangsul sowan marak dhateng Allah Rabbul ‘Izzati nanggeljawabaken sadaya amal pendamelan kita. Pramila minangka tiyang ingkang hanggadhahi iman, prayogi kita hangginakaken wekdal peparingipun Allah Ta’ala punika kanggé ngibadah kanthi sahé lan leres, sahingga boten badhé kapitunan ing tembé wingkingipun.
Prayogi kita mbudidaya wekdal kita ingkang dipunparingaken Allah Ta’ala punika kanggé ngibadah, lan poma dipoma sampun ngantos ngibadah punika nengga wekdal manawi sampun longgar.
Sumangga kita lajeng gumrégah awit sapunika kanggé ngisi panggesangan punika kanthi mawarni-warni pandamelan ingkang sahé lan positif. Kadosta umpaminipun: maos lan nulis ingkang mbokbilih badhé wonten gina lan manfa’atipun wonten wekdal ingkang badhé dumugi, lan maringi punapa kémawon ingkang migunani dhateng tiyang sanès.
Kanthi makaten Insya Allah kita badhé pikantuk kabagyan ingkang ageng. Lan kanthi makaten wekdal ingkang dipunparingaken Allah Ta’ala dhumateng kita boten badhé ical kanthi muspra.
Hadirin Jama’ah Jum’at rahimakullah.
Sumangga kita ngangen-angen lan manggalihaken, bilih tiyang-tiyang ingkang gesang langkung rumiyin punika sanget antusiasipun dhumateng buku lan sanget efektifipun anggènipun manfa’ataken wekdal. Pramila saking punika, kintenipun prayogi kita ingkang gesang wonten ing zaman ingkang sarwa modern punika; buku-buku sampun sumebar warata wonten ing pundi kémawon, malah wonten ing internet kanthi gampil kita ngakses mawarni-warni ilmu lan pangertosan. Boten pantes manawi kita lajeng kèndel boten gumrégah, tilem kémawon boten hangginakaken wekdal kanthi sahé. Lan inggih punika pentingipun wekdal wonten ing agami kita Islam. Wekdal punika panggesangan “اَلسَّاعَةُ هَوَ اَلْحَيَاةُ”, tegesipun wekdal punika kedah kita ginakaken kanggé makarya lan ngibadah, lan ampun ngantos wekdal ingkang sampun lumampah punika  boten nilar atsar/tilas kasahénan tumrap kapentinganipun ummat.
بَارَكَ اللهُ لِيْ وَلَكُمْ فِي الْقُرْآنِ الْعَظِيْمِ, وَنَفَعَنِيْ وَإِيَّاكُمْ بِمَا فِيْهِ مِنَ الآيَاتِ وَالذِّكْرِ الْحَكِيْمِ, وَتَقَبَّلَ مِنِّيْ وَمِنْكُمْ تِلاَوَتَهُ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ. أَقُوْلُ قَوْلِيْ هَذَا وَاسْتَغْفِرُ اللهَ الْعَظِيْمَ لِيْ وَلَكُمْ فَاسْتَغْفِرُوْهُ، إِنَّهُ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْم
-=(hms, 110117, 11.39)=-


KHUTBAH  II (2)
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِيْ نَحْمَدُهُ وَنَسْتَعِيْنُهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ, وَنَعُوْذُ بِاللهِ مِنْ شُرُوْرِ اَنْفُسِنَا وَسَيِّئَاتِ أَعْمَالِنَا, مَنْ يَهْدِ اللهُ فَلاَ مُضِلَّ لَهُ, وَمَنْ يُضْلِلْ فَلاَ هَادِيَ لَهُ. أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ الْمَلِكُ الْحَقَّ الْمُبِيْنُ, وَأَشْهَدُ َأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ, الْمَبْعُوْثُ رَحْمَةً لِلْعَالَمِيْنَ. اَللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ وَباَرِكْ عَلَى نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى اَلِهِ وَأَصَحْابِهِ أَجْمَعِيْنَ.
أَمَّا بَعْدُ:  فَيَا عِبَادَ اللهِ أُصِيْكُمْ وَنَفْسِيْ بِتَقْوَى اللهِ فَقَدْ فَازَ الْمُتَّقُوْنَ.
اللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى اَلِ مُحَمَّدٍ فِى الْعَالَمِيْنَ اِنَّكَ حَمِيْدٌ مَجِيْدٌ. اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ  الْعَالَمِيْنَ.
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِيْنَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ اْلاَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَاْلاَمْوَاتِ اِنَّكَ سَمِيْعٌ قَرِيْبٌ مُجِيْبُ الدَّعْوَاتِ.
أَللَّهُمَّ اغْفِرْلَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِيْنَ سَبَقُوْنَا بِالْإِيْمَانِ, وَلاَ تَجْعَلْ فِيْ قُلُوْبِنَا غِلاً لِلَذِيْنَ آمَنُوْا, رَبَّنَا إِنَّكَ رَءُوْفٌ رَحِيْمٌ. أَللَّهُمَّ رَبَّنَا اغْفِرْلَنَا ذُنُوْبَنَا وَاِسْرَافَنَا فِيْ اَمْرِنَا, وَثَبِّتْ أَقْدّامَنَا, وَانْسُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِيْنَ. الَّلهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُوْكَ مِنْ فَضْلِكَ وَرَحْمَتِكَ, فَإِنَّهُ لاَيَمْلِكُ إِلاَّ اَنْتْ. الَّلهُمَّ اجْعَلْنَا مِنَ الرَّاكِعِيْنَا السَّاجِدِيْنَ الْخَاسِعِيْنَ فِى الْمَسَاجِدِ. اَلَّلهُمَّ اجْعَلْنَا مُقِيْمِي الصَّلاَةِ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا, رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءَنَا.
رَبَّنَا ءَاتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي اْلآخَرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ.
عِبَادَ اللهِ اِنَّ اللهَ يَأْمُرُ بِاْلعَدْلِ وَاْلاِحْسَانِ وَاِيْتَائِ ذِى الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَخْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذّكَرُوْنَ وَلَذِكْرُ اللهِ اَكْبَرُ.
-=(hms)=-




No comments:

Post a Comment