LINGSEMA DHUMATENG ALLAH KANTHI SALERES-LERESIPUN

السلام عليكم ورحمة الله وبركته

إِنَّ الْحَمْدَ لِلَّهِ نَحْمَدُهُ وَنَسْتَعِيْنُهُ وَنَسْتَغْفِرُهْ وَنَعُوذُ بِاللهِ مِنْ شُرُوْرِ أَنْفُسِنَا وَمِنْ سَيِّئَاتِ أَعْمَالِنَا، مَنْ يَهْدِ اللهُ فَلاَ مُضِلَّ لَهُ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلاَ هَادِيَ لَهُ. أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ. اَللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ وَبَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ وَمَنِ اهْتَدَى بِهُدَاهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.

قَالَ اللهُ تَعَالَى: يَا أَيُّهاَ الَّذِيْنَ ءَامَنُوا اتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُمْ مُّسْلِمُوْنَ. يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوْا رَبَّكُمُ الَّذِيْ خَلَقَكُمْ مِّنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَثِيْرًا وَنِسَآءً وَاتَّقُوا اللهَ الَّذِيْ تَسَآءَلُوْنَ بِهِ وَاْلأَرْحَامَ إِنَّ اللهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيْبًا. يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوْا رَبَّكُمُ الَّذِيْ خَلَقَكُمْ مِّنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَثِيْرًا وَنِسَآءً وَاتَّقُوا اللهَ الَّذِيْ تَسَآءَلُوْنَ بِهِ وَاْلأَرْحَامَ إِنَّ اللهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيْبًا. يَا أَيُّهَا الَّذِيْنَ ءَامَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَقُوْلُوْا قَوْلاً سَدِيْدًا. يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوْبَكُمْ وَمَنْ يُطِعِ اللهَ وَرَسُوْلَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيْمًا.

أَمَّا بَعْدُ؛ فَإِنَّ أَصْدَقَ الْحَدِيثِ كِتَابُ اللهِ، وَخَيْرَ الْهَدْيِ هَدْيُ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَشَّرَ الأُمُوْرِ مُحْدَثَاتُهَا وَكُلَّ مُحْدَثَةٍ بِدْعَةٌ وَكُلَّ بِدْعَةٍ ضَلاَلَةٌ وَكُلَّ ضَلاَلَةٍ فِي النَّارِ.

Para Sedhèrèk kawula Jama’ah Jum’ah kaum Muslimin rahimakumullah,

Sadèrèngipun khutbah Jum’ah ing siang dinten punika kawula aturaken dhumateng panjenengan sami, sumangga kita tansah hambudidaya énget dhumateng Allah SwT. lan tansah hambudidaya nambahi ketakwaan kita dhumateng Panjenengan-Ipun. Jalaran hanamung kanthi ènget dhumateng Allah lan takwa dhumateng Panjenengan-Ipun kémawon kita pantes hanggadhahi pangajeng-ajeng dipunpejahaken kanthi kawontenan minangka pejah hangrukebi agami Islam.

Shalawat lan salam mugiya tansah kaparingaken dhumateng Junjungan kita Nabi Agung Muhammad saw., para garwa, kulawarga, shahabat, lan sadaya tiyang ingkang handhèrèk dhawuhipun. Amin Yaa Rabbal ‘Alamin.

Para Sedhèrèk kawula Jama’ah Jum’ah kaum Muslimin rahimakumullah,

Wonten kisah satunggalipun saudagar kewan kurban gegayutan pengalamanipun. Satungalipun Ibu dumugi wonten ing salah satunggalipun saudagar ménda. Ibu kasebat migatosaken dhumateng salah satunggalipun ménda. Manawi dipunpirsani kawontenanipun kados boten kuwawi tumbas. Hananging tetep kémawon kawula cobi tawi: “Sumangga Bu, kawula aturi mindah ménda pundi ingkang dipunkersakaken”.

Lajeng Ibu kalawau nedahaken salah satunggalipun ménda ingkang paling murah sinambi nyuwun pirsa reginipun: “Manawi ingkang punika reginipun pinten Pak?”. “Ingkang punika reginipun Rp. 2.500.000,00 Bu”, atur kawula.

“Regi pasipun pinten Pak?”. Pitakènipun Ibu kalawau. “Regi pasipun Rp. 2.300.000,00 kémawon lah, Bu.

Regi samanten punika bathi kawula namung sakedhik, nanging inggih sampun ….. sumangga manawi Ibu kersa.”

“Nanging kawula hanamung gadhahi arta Rp. 2.200.000,00 punika kepareng Pak?”. Atur panyuwunipun Ibu.

Waduuuh, kawula lajeng bingung, jalaran samanten punika regi modalipun. Salajengipun kawula rembagan kaliyan kanca kawula ngantos wusananipun ménda dipunaturaken dhumateng Ibu kalawau.

Para Sedhèrèk kawula Jama’ah Jum’ah kaum Muslimin rahimakumullah,

Kawula lajeng ngeteraken ménda kurban kasebat ngantos dumugi dalemipun. Dumugi dalemipun, “Astaghfirullah…, Allahu Akbar  … ,  Laa haula wala quata illa billah …, badan kraos handredheg sadaya, jalaran ningali kawontenan dalemipun Ibu kalawau.

Ketingalipun Ibu kalawau hanamung mapan wonten ing dalem punika tiyang tiga kémawon; ibunipun, lan putranipun wonten ing gubug reyot jogan siti. Lan kawula boten haningali dipan kasur kanggé saré, kursi tamu, punapa malih berkakas lan perabot griya ingkang sahé lan éndah. Punapa malih prabot elektronika ingkang katingal kados umumipun tiyang gesang bale griya.

Ingkang katingal hanamung satunggal dipan kayu tikar pandan, lan bantal satunggal kémawon sampun lungset. Wonten pawon ingkang boten wonten labetipun latu kanggé damel sarapan énjang, lan panci tilasipun sarapan. Kadosipun dhahar namung sapindhah arikala sareng dhahar buka ing wanci sonten. Makaten ugi agemanipun ingkang dipunagem, katingal boten wonten tandha-tandha gantosipun ingkang gumathok.

Sanginggilipun dipan, katingal satunggalipun èyang putri ingkang kero badanipun, lajeng énggal kémawon Ibu matur dhumateng èyang putri kalawau: “Maa…ak, wungu Ma ….ak. Punika lo, panjenengan pirsani, kawula bekta punapa… .?” Aturipun Ibu kalawau dhumateng Emakipun ingkang nembè halelesunan ngantos èyang putri kalawau wungu.

“Ma …ak, kawula sampun numbasaken Emak ménda kanggé kurban, mangké kita teraken dhateng masjid nggih Mak.” Aturipun Ibu kalawau kanthi kebak raos suka ing manah.

Si èyang putri sanget anggènipun kagèt, sanajan katingal suka manahipun, sinambi hangelus-elus ménda, èyang putri kalawau lajeng paring pangandikan:

“Alhamdulillah …. “, “Alhamdulillah …. “ , “Alhamdulillah …. “, akhiré kelakon tenan, aku biso kurban.

Salajengipun Ibu kalawau matur dhumateng saudagar mènda makaten: “Punika Pa …ak artanipun, nyuwun pangapunten nggih manawi kalawau anggèn kawula matur tawi radi kemurahen, inggih jalaran kawula hanamung tiyang juru umbah-umbah wonten ing kampung mriki kemawon. Kawula sangaja niat ngumpulaken arta kanggé tumbas ménda kawula niataken kanggé kurban atas nami Ibu kawula”. Ngendikanipun Ibu kalawau.

Para Sedhèrèk kawula Jama’ah Jum’ah kaum Muslimin rahimakumullah,

Mireng lan ningali kawontenan dalemipun Ibu punika kalawau, suku punika lajeng handredheg boten saged hangglawat, jaja rumaos sesek, sinambi nahan tètèsing eluh dedlèwèran ing pipi. Lajeng kawula handedonga dhumateng ngarsanipun Allah Ingkang Maha Kuwaos: “Dhuh Gusti, Ingkang Maha Welas lan Maha Paring Pangapunten, mugi kersa Paduka paring pangapunten dhumateng kawula, kawula lingsem sanget kepanggih kaliyan kawula Panjenengan ingkang mesthi langkung dèning minulya, satunggaling tiyang ingkang sudra miskin bandha, hanamung sugih iman lan takwanipun ageng sanget.

“Pak …, punika ongkos kendharaanipun.” Aturipun Ibu kalawau. “Sampun Bu, ongkos kendharaanipun kersanipun mangké kawula kémawon.”, atur kawula.

Kawula énggal-énggal kémawon késah sadèrèngipun Ibu kalawau hamirsani manawi mripat kawula dedlèwèran jalaran boten kuwawi nahan pikantuk tegur aruhipun saking Allah Ta’ala ingkang sampun manggihaken kawulan-Ipun ingkang kanthi kesabaran lan keimanan ingkang mantep kepéngin junjung lan mulyakaken tiyang sepuhipun.

Para Sedhèrèk kawula Jama’ah Jum’ah kaum Muslimin rahimakumullah,

Ngaturi uninga, bilih kanggé hanggayuh kamulyan punika kasunyatanipun boten kedah hanggadhahi bandha ingkang kalangkung kathah, pangkat lan jabatan ingkang inggil, punapa malih kekuwaosan. Hananging kita saged sinahu keikhlasan saking kisah cariosipun Ibu kalawau kanggé hanggayuh kamulyaning ngagesang.

Boten sakedhik ing antawisipun kita ingkang sampun dipunparingi kacekapan penghasilan, taksih kémawon hanggadhahi raos sungkan hanindaken kurban, kamongko saged kémawon Hand Phone lan Jam Tangan ingkang tansah wonten ing genggeman asta, lan Asesoris ingkang nèmpèl wonten ing badan kita reginipun langkung awis manawi kabandhingaken kaliyan satunggal kéwan kurban. Kuciwanipun kita taksih kémawon  éndha, ngumpet lan alesan ing ukara kanthi tembung boten mampu, utawi alesan dèrèng dipunanggaraken. Na’udzu billahi min dzalik.

Para sedhèrèk, ngaturi uninga, bilih Allah Ta’ala – lah ingkang maringi kasugihan lan kacekapan. Kados dhawuhipun Allah Ta’ala wonten ing Al-Qur’an:

وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقَنَى. (النجم 48).

"Lan satemené hiya Panjenengané kang maringi kasugihan lan maringi kacukupan”. (QS. An-Najm [53]: 48).

Para sedhèrèk, kathah nikmatipun Allah SwT. ingkang sampun dipunparingaken dhumateng kita. Nikmat kasempatan lan kasehatan saha nikmat sanès-sanèsipun, ingkang cetha kita boten kuwaos ngetang menggah sapinten gunggungipun nikmat ingkang kita tampi.

Kathah nikmat ingkang kita lirwakaken lan kita gorohaken. Sahingga Allah SwT. ngantos makaping-kaping hambangsuli paring pitakèn dhumateng kita, lan ing antawisipun kasebat wonten ing Al-Qur’an surat Ar-Rahman [55] ayat 13:

فَبِأَيِّ آلآءِ رَبِكُمَا تُكَذِّبّانِ. (الرحمن 13).

“Mangka nikmat Pangéran ira kang endi kang sira gorohaké.” (QS. Ar-Rahman [55]: 13).

Jama’ah Jum’ah, sedhèrèk kawula kaum Muslimin rahimakumullah,

Cobi kita galih sesarengan, pinten kémawon rahmat lan nikmatipun Allah Ta’ala ingkang sampun dipunparingaken dhumateng kita.

Nikmat kasempatan lan kasèhatan saha nikmat-nikmat sanèsipun kita boten kuwaos ngétang sapinten gunggungipun nikmat ingkang sampun dipunparingaken dhumateng kita.

Kadosipun kisah lan cariosipun Ibu kasebat ing nginggil kalawau sampun cekap kanggé nggigah manah kita amrih saged syukur nikmat, sanajan hambokbilih hanamung arupi pacobèn lan ujian dhumateng sok sintena kémawon ingkang Allah trisnani

“Lingsema dhumateng Allah Ta’ala kanthi saèstu-èstunipun lingsem”.

Mugi Allah Ta’ala tansah hamiringi taufiq lan hidayah dhumateng kita, sahinga kita dipunjagi saking tumindak masiat lan dipunparingi pitulungan saged ngamal shalèh.

Para sedhèrèk, sumangga kita pungkasi khutbah Jum’ah ing siang punika kanthi sesarengan migatosaken dhawuhipun Allah SwT. ingkang kasebat wonten ing Al-Qur’an Al-Karim surat no. 108:

!$¯RÎ) š»oYø‹sÜôãr& trOöqs3ø9$# ÇÊÈ   Èe@|Ásù y7În/tÏ9 öptùU$#ur ÇËÈ   žcÎ) št¥ÏR$x© uqèd çŽtIö/F{$# ÇÌÈ  

“Satemené Ingsun wus maringaké marang sira nikmat kang akèh [1], Mula shalata sira karana Pangéranira lan gawéha kurban sira [2], Satemené wong kang nyengiti sira, hiya dhèwèké iku wong kang cunthel [3].

أَقُوْلُ قَوْلِيْ هَذَا وَأَسْتَغْفِرُ اللهَ الْعَظِيْمَ, لِيْ وَلَكُمْ وَلِسَائِرِ الْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ فَاسْتَغْفِرُوْهُ, إِنَّهُ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ.

-=(hms, 210816, 20.41)=-

HANAMUNG NGAMALAN INGKANG NGANCANI ING NGALAM KUBUR

السلام عليكم ورحمة الله وبركاته

إِنَّ الْحَمْدَ لِلَّهِ نَحْمَدُهُ وَنَسْتَعِيْنُهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ, وَنَعُوْذُ بِاللهِ مِنْ شُرُوْرِ اَنْفُسِنَا وَسَيِّئَاتِ أَعْمَالِنَا, مَنْ يَهْدِ اللهُ فَلاَ مُضِلَّ لَهُ, وَمَنْ يُضْلِلْ فَلاَ هَادِيَ لَهُ. أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ, وَأَشْهَدُ َأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ.  اَللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى اَلِهِ وَأَصْحابِهِ وَمَنْ وَالاَهُ, وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإحْسَانٍ اِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.

يَآَيُّهَا الَّذِيْنَ أَمَنُوْا اتَّقُوْا اللهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوْتُنَّ إِلاَّ وَأَنْتُمْ مُسْلِمُوْن. يَآيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوْا رَبَّكُمُ الَّذِيْ خَلَقَكُمْ مِّنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَثِيْرًا وَنِسَآءً وَاتَّقُوْا اللهَ الَّذِيْ تَسَآءَلُوْنَ بِهِ وَاْلأَرْحَامَ إِنَّ اللهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيْبًا.

يَآيُّهَا الَّذِيْنَ ءَامَنُوْا اتَّقُوْأ اللهَ وَقُوْلُوْا قَوْلاً سَدِيْدًا, يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْلَكُمْ ذُنُوْبَكُمْ وَمَنْ يُطِعِ اللهَ وَرَسُوُلَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيْمًا.

فَإِنَّ أَصْدَقَ الْحَدِيْثِ كِتَابُ اللهِ وَخَيْرَ الْهَدْيِ هَدْيُ مُحَمَّدٍ صَلَى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَشَرَّ اْلأُمُوْرِ مُحْدَثَاتُهَا وَكُلُّ مُحْدَثَةٍ بِدْعَةٌ وَكُلُّ بِدْعَةٍ ضَلاَلَةٌ وَكُلُّ ضَلاَلَةٍ فِيْ النَّارِ.

Para sadhérék kawula, Hadirin Jama’ah Jum’ah rahimakumullah,

Sadaya puji namung kagunganipun Allah piyambak. Inggih Allah punika Dzat ingkang nguwaosi sadaya ngalam. Inggih Allah punika Dzat ingkang Maha Welas lan Maha Asih. Ingkang maringi rizki dhumateng tiyang ingkang sami ngabekti, paring sandhang (wastra) lan pangan (boga) dhumateng tiyang ingkang tansah ngumawula.

Shalawat lan salam mugi tansah dipunparingaken dhumateng junjungan kita, panutan kita, nabi lan rasul pungkasan; Muhammad saw., sumrambah dhumateng para kulawarga, shahabat, lan para tiyang ingkang tansah manut lan mituhu dhumateng Panjenenganipun. Amin.

Hadirin jama’ah Jum’ah ingkang tansah dipunmulyakaken Allah SwT.

Ngaturi uninga, bilih hanamung ngamalan kémawon ingkang badhé saged hangancani gesang kita bénjang wonten ing ngalam kubur.

Rasulullah shallallahu’alaihi wa sallam dhawuh makaten:

يَتْبَعُ المَيِّتَ ثَلاَثَةٌ فَيَرْجِعُ اثْنَانِ وَيَبْقَى مَعَهُ وَاحِدٌ يَتْبَعُهُ أَهْلُهُ وَمَالُهُ وَعَمَلُهُ فَيَرْجِعُ أَهْلُهُ وَمَالُهُ وَيَبْقَى عَمَلُهُ

“Sing ngetut burèni mayit marang kuburan iku ana 3 (telu), banjur kang 2 (loro) bakal bali lan kang bakal tinggal bareng karo mayité mung 1 (siji); sing ngetut buréni mayité yaiku keluwargané, bandhané,  lan ngamalé. Banjur bakal bali manèh keluwarga lan bandhané, lan sing isih tinggal mung ngamalé.” (HR. Al-Bukhari lan Muslim saking Anas bin Malik radhiyallahu’anhu).

Hadirin jama’ah Jum’ah ingkang tansah dipunmulyakaken Allah SwT.

Hadits kasebat ing nginggil punika ngemu piwucal luhur tumrap panggesangan kita ing ngalam ndonya punika minangka sangu panggesangan ing kampung akhirat samangké. Piwucal kasebat ing antawisipun inggih punika:

1.      Bilih hadits ingkang minulya punika paring piwucal luhur dhumateng kita wigatosipun ngamal shalèh wonten panggesangan ing ngalam ndonya punika minangka sangu kanggé panggesangan ing kampung akhirat ingkang langgeng.

Allah SwT. dhawuh makaten:

وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ يَا أُولِي الألْبَابِ

“Padha gawéha sangu sira kabèh, lan satuhuné sangu kang paling bagus hiya iku taqwa, lan padha taqwaha sira kabèh marang Ingsun hé wong-wong kang padha handuwèni akal.” (QS. Al-Baqarah [2]: 197).

2.      Bilih éman sanget, manawi kita nembé sadhar badhé ngamal shalèh arikala kamatian sampun dumugi mapak kita, inggih arikala panyesalan boten wonten gina lan manfaatipun. Allah Ta’ala paring dhawuh:

حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ كَلا إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ

“(Kaya mangkono iku kahanané wong-wong kafir),  nganti arikala wis tumeka ajalé sawijiné wong kang saka dhèwèké kabèh, dhèwèké banjur ngucap: “Dhuh Pangéran kula, wangsulaken (malih) kula punika (wonten ing ngalam ndonya) [99], kersanipun mangké kula saged ngamal shalèh, tumrap ngamal ingkang sampun kula tilaraken (rumiyin). Wis babar pisan ora bisa. Satemené iku wujudé tembung kang diucapaké wahé. Lan ing ngarepé dhèwèké kabèh ana aling-aling nganti ana tekan dinané dhèwèké kabèh padha ditangèkaké saka kubur [100].” (QS. Al-Mu’minun [23]: 99-100).

3.      Langkung hanggegirisi malih, arikala para tiyang ingkang manggèn wonten ing neraka sami nangis dedlèwèran sesenggukan nyuwun dipunwangsulaken dhateng ngalam ndonya supados saged ngamal shalèh malih. Allah SwT. dhawuh:

وَهُمْ يَصْطَرِخُونَ فِيهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُمْ مَا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَنْ تَذَكَّرَ وَجَاءَكُمُ النَّذِيرُ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ نَصِيرٍ

“Lan dhèwèké kabèh padha gembar-gembor ana ing sajroné neraka: “Dhuh Gusti Pangéran kula, mugi Panjenengan kersa ngedalaken kula sedaya, saèstu kula badhé hanglampahi ngamal ingkang shalèh, boten kados ngamal ingkang kula sedaya lampahi.” Lan apa toh Ingsun ora handawakaké umur ira kabèh ing sajroné mangsa kang cukup kanggo mikir tumrap wong kang gelem mikir, lan (apa toh ora) teka marang sira kabèh wong kang awèh pepéling (medèn-medèni  mring siksa Ingsun)?. Mula padha rasakna (siksa Ingsun) lan wus ora ana tumrap wong-wong kang padha dlolim iku wong bisa hanulungi.” (QS. Fathir [35]: 36).

4.      Bilih punika mujudaken pepéling dhumateng kita supados boten kasemsem kaliyan kulawarga lan bandha, lajeng supé ngamal shalèh kanggé panggesangan ingkang hakiki lan kabahagiaan ingkang sejati ing kampung akhirat samangké. Allah SwT. dhawuh:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلا أَوْلادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ

“Hé wong-wong kang padha iman, aja nganti bandha-bandha ira kabèh lan anak-anak ira kabèh hanglalèkaké sira kabèh saking ngèlingi Allah. Sapa wongé kang tumindak kaya mengkono, mula hiya dhèwèké kabèh iku wong-wong kang padha tuna.” (QS. Al-Munafiqun [63]: 9).

5.      Bilih ngamalan ingkang badhé ngancani satunggalipun tiyang wonten ing ngalam kubur inggih punika kados dipunsebataken wonten ing hadits saking Al-Bara’ bin ‘Azib radhiyallahu ‘anhu, inggih punika manawi ngamalipun sahé pramila ingkang badhé ngancani piyambakipun kanti ujud tiyang ingkang bagus rupinipun, agemanipun lan gandanipun. Hananging manawi ngamalipun awon, pramila ingkang badhé ngancani inggih kosok wangsulipun.

Lan kuburanipun tiyang ingkang hanggadhahi ngamal shalèh dipunjembaraken satebihipun mripat hamirsani. Dipunbukaken lawang suwarga sahingga mambet ganda arum. Kosok wangsulipun, tiyang ingkang ngamalipun awon kuburanipun dipunciyutaken, dipunbukaken lawang neraka sahingga hangraosaken hawa ingkang bentèr. Awit saking punika kuburan badhé dados  taman suwarga utawi dados jurang neraka punika gumantung wonten ngamalipun tiyang arikala wonten ngalam ndonya.

6.      Bilih sadaya umat punika hanggadhahi ajal utawi badhé pejah, lan ajal punika boten saged dipunundur lan dipunajokaken sanajan hanamung satunggal menit paribasanipun. Kados dhawuhipun Allah SwT. wonten ing Al-Qur’an Al-Karim:

لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ إِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَلَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖوَلَا يَسْتَقْدِمُونَ

“Saben-saben umat nduwèni ajal. Nalikané wis teka ajalé dhèwèké kabèh, mula dhèwèké kabèh ora bisa ngunduraké sethithik wahé lan (uga) ora bisa dhisikaké.” QS. Yunus [10]: 49.

7.      Bilih Allah SwT. badhé hamaringi piwales arupi ganjaran sanajan alit ngamal ingkang dipuntindakaken, lan sanajan hanamung saagengipun dzarrah utawi lebu. Allah SwT. dhawuh:

إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ ۖ وَإِنْ تَكُ حَسَنَةً يُضَاعِفْهَا وَيُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ أَجْرًا عَظِيمًا

“Satemené Allah ora bakal nganingaya sijining wong sanajan sak boboté dzarroh, lan yèn ana kabecikan sak bobotè dzarroh, mesthi Allah bakal nikel-nikelaké lan bakal paring ganjaran  kang gedhé.” (QS. An-Nisa’ [4]: 40).

Saben-saben kesaénan ingkang kita tindakaken wiwit saking kuwajiban kados umpaminipun shalat, shiyam, zakat, lan ngantos dumugi ngamalan ingkang sunnah insya Allah badhé dipunwales Allah kanti ganjaran ingkang matikel-tikel.

8.      Bilih manawi wonten tiyang ingkang saben-saben tahun umpaminipun saged nindakaken ngibadah haji lan umrah kanti pangajab badhé pikantuk ganjaran ingkang ageng punika èstunipun sahé. Hananging émanipun arikala tiyang punika séda, pramila tiyang kasebat boten badhé pikantuk ganjaran malih.

Arikala tiyang punika séda badhé pedhot ngamalipun, kajawi tigang perkawis. Rasulullah saw. dhawuh wonten ing satunggalipun hadits makaten:

إِذَا مَاتَ الْإِنْسَانُ انْقَطَعَ عَمَلُهُ إِلَّا مِنْ ثَلَاثَةٍ مِنْ صَدَقَةٍ جَارِيَةٍ وَعِلْمٍ يُنْتَفَعُ بِهِ وَوَلَدٍ صَالِحٍ يَدْعُو لَهُ

“Lamun suwijining wong wis mati, mula bakal pedhot amalé wong kajaba telung perkara, yaiku: sedhekah jariyah, ilmu kang manfa’at, utawa dongané anak kang sholèh.” (HR. Muslim no. 1631).

Rasulullah saw. ugi paring dhawuh makaten:

مَنْ دَلَّ عَلَى خَيْرٍ فَلَهُ مِثْلُ أَجْرِ فَاعِلِهِ

“Sapaning wong kang nuduhaké marang barang kabecikan, mula dhèwèké (wong kang nuduhake) bakal éntuk ganjaran kaya wong kang nglakoni pituduh mau.” (HR. Muslim, 3509). 

Hadirin jama’ah Jum’ah ingkang tansah dipunmulyakaken Allah SwT.

Makaten kautamènipun ngamal. Awit saking punika sumangga kita sami gegancangan pados ngamal kesahénan sakathah-kathahipun kanggé sangu sowan dhumateng ngarsanipun Allah SwT. Mumpung kita taksih dipunparingi wekdal gesang wonten ing ngalam ndonya, jalaran sampun kita mangertosi bilih ajal punika kalebet ngilmunipun Allah SwT. boten wonten titah ingkang saged mangertosi benjang punapa ajal badhé dumugi sanajan titah kekasihipun Allah Subhanahu wa Ta’ala.

أَقُوْلُ قَوْلِيْ هَذَا وَأَسْتَغْفِرُ اللهَ الْعَظِيْمَ, لِيْ وَلَكُمْ وَلِسَائِرِ الْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ فَاسْتَغْفِرُوْهُ, إِنَّهُ هُوَ الْغَفُوْرُ الرَّحِيْمُ.

-=(hms, 170816, 07.48)=-